Rysunki: Aaron Kuder.
Akcja tej krótkiej historii dzieje się chronologicznie przed wydarzeniami ukazanymi w numerze pięćdziesiątym DEADPOOL VOLUME 2. Warto o tym pamiętać, zwłaszcza w odniesieniu do motywów, którymi kieruje się Deadpool nie pierwszy raz uprzykrzając życie Spider-Manowi. W tamtym okresie przygód pisanych przez Daniela Waya, Pyskaty Najemnik postanowił, że chce umrzeć i starał się do tego doprowadzić wszelkimi środkami. Także takimi wysoce wydumanymi jak zahipnotyzowanie serca aby przestało bić. Po kolei jednak...
Ścianołaz w asyście Pyskatego Najemnika musi walczyć, aby kontroli nad umysłem herosa nie przejął pewien łotr. Szybko jednak okazuje się, że cała sprawa ma drugie dno, a Deadpool po raz kolejny sprowadza na przyjaciół kłopoty. Ponownie jednak staje ostatecznie po właściwej stronie i Spider-Man odzyskuje panowanie nad sytuacją.
W każdym komiksowym uniwersum są postacie, których istnienie lepiej przemilczeć. Do tego grona z pewnością od teraz zaliczę Hypno-Hustlera, którego jedyną wartą uwagi cechą jest zdolność zahipnotyzowania każdej żywej istoty. Ten łotr to doprawdy jeden z najbardziej niedorzecznych łotrów z jakimi miałem kiedykolwiek styczność. Zarówno jeśli chodzi o kostium, jak i o modus operandii. Originu i przeszłości nawet nie sprawdziłem, gdyż uznałem, że szkoda na to czasu. Od razu też przypomniał mi się pewien motyw z miniserii SUICIDE KINGS, gdy w pewnym momencie Pyskaty Najemnik zaczyna szydzić z kilku przedstawicieli galerii przeciwników Spider-Mana. Teraz doprawdy rozumiem 'Poolowy punkt widzenia.
Jeśli chodzi o oprawę to artysta Aaron Kuder wypadł co najwyżej poprawnie. Znając prace tego rysownika głównie z projektów dla DC Comics, oczekiwałem czegoś lepszego. Dodatkowo można wypatrzyć pewną dużą wpadkę, gdy na jednym z kadrów Spidey ma ewidentnie przetrącony kręgosłup. Pomimo jego nieprawdopodobnej zwinności i gibkości, nawet on nie potrafiłby przyjąć takiej pozy.
Dwuzeszytowa przygoda Deadpoola i Spider-Mana na łamach jednej z serii tego drugiego, skupia się oczywiście w głównej mierze na Peterze Parkerze i jego alter ego. Najemnika jest sporo, ale głównie w numerze dwunastym. Do tego tylko kilka uśmiechów tu czy tam, jak na dwa numery to bardzo mało. Nic z tego nie rekompensuje Hypno-Hustler. Reasumując, czy warto to polecić? Raczej nie, ewentualnie fani wspólnych występów Spideya i 'Poola znajdą coś dla siebie, ale nawet w ich przypadku, team upy tych dwóch postaci bywały dużo lepsze.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz